Zestawione zostały ze sobą 2 cykle: O niej, serię, którą Gierzyńska zaczęła w 1979 toku i cykl Czarne, białe i zielone, rozpoczęty w 1984; obydwa cykle mają kontynuację do dziś. Dominantą w tych dwóch cyklach jest nastrój, taki przynajmniej był zamiar artystki-opisać fotograficznie nastroje, które odbieramy patrząc na zmieniający się cyklicznie pejzaż: euforie, lęki, oczekiwania, ekstazy, depresje, bowiem jesteśmy małą cząstką wielkiej i potężnej przyrody.

Technika wykonania wszystkich zdjęć była prosta: czarno-biały negatyw i osobista praca Gierzyńskiej w ciemni, przy powiększalniku, a po wywołaniu bromów jeszcze dalsza-z barwnikami, kredkami, stemplami. Czasami nożyczkami. Na własne potrzeby artystka zerwała z powszechnym „nobliwym” stosunkiem do odbitki fotograficznej. Raczej był to kawałek naświetlonego papieru do dalszej (nierzadko brutalnej) obróbki. Gierzyńska nie widziała też (jako absolwentka ASP) sensu produkowania nakładów i wyliczania odbitek.

Z zasady każde z powiększeń jest unikatem; nawet kiedy były 2-3 powiększenia tego samego motywu to w wyniku ingerencji (czasami jeszcze w fazie wykonywania zdjęcia) znacznie się od siebie różnił

Wprowadzenie koloru do naświetlonych czarno-białych powiększeń było próbą oswajania się z kolorem w  fotografii; wbrew pozorom  nie jest to prosta sprawa. Przy okazji został uzyskany poszukiwany efekt - dodawał tajemniczości i niepokoju w kadrach lasu czy pola.

Teresa Gierzyńska - Rzeźbiarka, fotograficzka, graficzka. W latach 1964-65 odbyła podróż edukacyjną z zakresu sztuki do Kanady, następnie w latach 1965-71 studiowała na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuki Pięknych w Warszawie w pracowni prof. Tadeusza Łodziany oraz w pracowni Projektowania Brył i Płaszczyzn prof. Oskara Hansena. Od lat 60. zajmuje się szeroko rozumianą fotografią, pioniersko wykorzystuje techniki powielania i przetwarzania takie jak pyłorys czy ksero. W swojej twórczości wykorzystuje archiwum rodzinne, znalezione zdjęcia, pocztówki, fotografie prasowe. Jej twórczość oscyluje wokół tematów biograficznych, skupionych na kobiecej intymności, erotyce, przełamywaniu męskiego spojrzenia oraz na poszukiwaniu reprezentacji kobiety i jej roli nadawanej przez społeczeństwo. Na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych prezentowała swoje rysunki, grafikę oraz fotografie. Jej prace znajdują się w zbiorach Muzeum Sztuki w Łodzi, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Museo Internationalde Electrografia w Cuenca, Centre Pompidou w Paryżu oraz w kolekcjach prywatnych w kraju i zagranicą. Artystka mieszka i pracuje w Warszawie.