Problem „Innego“, czyli ułomności, choroby i związane z nim zagadnienia wykluczonego, nienormatywnego ciała był jedną z wiodących narracji w sztuce współczesnej w latach 90 tych, kiedy to Artur Żmijewski, Paweł Althamer czy Alicja Żebrowska poddali analizie ciała istniejące na marginesach: ciała nagie, upośledzone, kalekie. Ciała te, jak pisała Izabela Kowalczyk w swojej kultowej już książce Ciało i władza. Polska sztuka krytyczna lat 90 „stawiają opór przyjętym konwencjom, nie zachowują między sobą narzuconego społecznie dystansu.“ Jakkolwiek wobec ich sztuki wysuwane były i wciąż są (patrz Arteon nr 10 październik 2014) nierzadko zarzuty wykorzystywania osób niepełnosprawnych i ich ułomności dla działań artystycznych. Jednak kto jak nie artyści będą nam przypominać o problemach, o których istnieniu społeczeństwo nie chce wiedzieć?
Anita Lipiec o swoim projekcie pisze tak: „Stygmatyzujemy, wciąż nie wolni (może nie do końca świadomi) od wpływu wychowania - tresury i ogólnie pojętej kultury społecznego widzenia upośledzenia. Broniąc, w imię własnego poczucia bezpieczeństwa, iluzorycznego status quo wykluczamy ze społeczeństwa „innego”, blokujemy w strefach odizolowanych.“
W projekcie: „A Star is Born”, który swój zalążek miał w domu prowadzonym przez fundację L'Arche dla osób upośledzonych intelektualnie i fizycznie przy ulicy Żytniej w Poznaniu , artystka dokonała odwrócenia konwencji, zaprzeczając kulturowym kodom.
Nadała swoim bohaterom nową „przynależność”, stawiając ich w świetle jupiterów, na wzór ikon- gwiazd kina Hollywood (począwszy od lat 30-tych do 50-tych).
Główną ideę projektu oparła na ugruntowanym na trwale w naszej pamięci wizerunku gwiazdy-ikony tamtych lat. Anita Lipiec postanowiła literalnie zastosować się do zasad tworzącej ówczesny kanon piękna, z całą dbałością i pietyzmem przynależnym tej stylistyce. Poza zwykłymi stylistycznymi zabiegami (make-up, strój, oświetlenie), nie zmieniała za pomocą retuszu cech fizycznych swoich bohaterów.
Artystka twierdzi, że taka gra z umowną konwencją pozwoliła osobom niepełnosprawnym choć na chwilę zyskać „władzę” nad ciałem i wizerunkiem, poprzez udział w społecznie akceptowanej, podziwianej praktyce. Rzeczywiście, dzięki estetyzacji ciał niepełnosprawnych, te ciała przestają budzić lęk.
Anita Lipiec - Artystka badająca wpływ kultury, tradycji i religii na konstytuowanie bądź rozpad więzi społecznych. Obecnie tropem, którym posługuję się w swoich pracach jest WYKLUCZNIE, podążanie śladem tego co zwykle określamy mianem NORMY. Mieszka i tworzy w Poznaniu. Doktorantka na Wydziale Komunikacji Multimedialnej Uniwersytetu Artystycznego.
